Býti

   



Eiga núlifandi kynslóðir, ætli þær að halda í við tímann, og þær ókomnu, helst,að misvirða eða fyrirverða sig fyrir formæður sínar og allt þeirra tilhald? Er svo komið, kæru femínistar? Það er svo geggjað að geta hneggjað líkt og segir í Kama Sútra. Á okkar máli væri ærlegt að kalla nauðgara skepnuníðinga, mesta skammaryrði íslenskrar tungu. Okkar bjástur á tækniöld skal eitt marka svipmót okkar , amfetamín, náttúran, þráin: kláði sem gott er að rífa úr sér, p-pillan. Sex and drug and rock and roll, liðhlaupar innan um liðhlaupa á leið út í geim. Farin að venja okkur við.
Ef að líkum lætur endar hugvísindalegur lýðræðissósíalismi eignaleysingja í réttláta þjóðfélaginu sakir kynjastríðsins í bullandi frjálshyggju óðrar samkeppni þvers og kruss, nýríkra fátæklinga, með tilheyrandi samráði og reikniskúnstum. Lúksus og örbirgð, þátttökugjald kæruleysi, mengun, launaþrælkun út um hinn víða völl. Ágóðinn er markmið, markhópar viðmið, þátttakendur mannauður. Nu, er det så noget galt i bund og grund i galskapet, Islandsmand.
Líf án áhættu er ef til vill hávísindalegt reiknisdæmi, en algerlega sneytt fyllingu. Háskinn kennir mönnum að fækka við sig, og aðra, aulaspurningum. Ekki geta menn krafist svara til að geta hætt að spyrja. Spurningar ala af sér spurn. Eðlilegt er að hafa pata af svörum eða svo er manni sagt.
  Hugvísindalegur lýðræðissósíalismi byggður á strangvísindalegri efnishyggju er hugmyndakerfi og svar við spurningum um allsleysi, efnaleysi, fæst við réttlæti, stríð, jafnrétti. Þú átt að elska óvin þinn, bauð meistarinn frá Nasaret. Mark Twain er sagður hafa bætt við, að það geri þá (óvinina) alveg logandi hrædda. Jafnréttisbarátta okkar á öndverðri 21. öldinni einskorðast við baráttu kynjanna. Ríkir bæði falið og opinskátt stríð, koddaslagur. Kynin gefa sínu heittelskaða bæði tylliástæður og aðrar um svik í tryggðum. Þau þurfa á hvort öðru að halda og samt ekki. Finnst sér ekki gert nógu hátt undir höfði, gefa í skyn, hóta, lifa háskann, jafnt vanrækt sem fordekruð, sem og börnin. Hvort var það hjá Huxley eða Orwell, sem orðið mamma vakti orðið almennt allshetjar aðhlátur? Er einskis svifist til að halda uppi fjörinu. Ástin!
  Skólinn með allt sitt alvæpni skýlir börnunum. Öllum er fyrr eða síðar att á foraðið. Ráðlagt er að líta í spegil á hverjum morgni og segja upphátt. „Ég er æðislegur“. Þannig komi allir til með að falla í kramið. Allt verður æðislegra. Vísindalegi lýðræðissósíalisminn og frjálshyggjusukkið líka. Að hugsa er að hafa svör á reiðum höndum. Mildur og strangur guð er dauður. Grimmdin er karlmennska eða svar við karlmennsku.
  Tragedían er dauð. Fíflskan og dárahátturinn tekinn yfir. Shakespheare allur. Sigurvissan felst jafnt í hugvísindalegri og strangvísindalegri þekkingu eða klára lygi gallaminni kynslóða á jörðinni. Dýrin eru heimsk og ekki mjög sexí og það er ljótt að drepa þau. En það er svo margt annað æðislegt. Meðal annars ég, þegar illa liggur á mér.
Steinöld, safnarar, hirðingjar, Miðausturlönd, Hellenismi, Rómarríki, Ravenna, Normannar, Sánkti Denis, barrok, nýklassík, vélaöld, sullumbull síbernskunnar. Margt er reynt, fátt er treynt. Allt skal nýtt, af sjálfu sér fætt, skapað. Slútt.

Og gleðilega páska.