10.7.2010

 Yrðum við Eiríkur Brynjólfsson stærðfræðingur og bréfberi, Bjarni Bernharður dæmdur maður og ljóðskáld, og ég spyrtir saman í hjalli, ég öskukall með stig til BA prófs í heimspeki og tilskilin forpróf, tvö, frá heimspekideild HÍ og eitt sinn var, dettur mér óvænt  í hug   hálfvegis máð minning um hver átti hvað, Hrútur í Njálu, Kjartan gísl Ólafs Tryggvasonar í Laxdælu, Unnur Marðardóttir Gígju, Gunnhildur kóngamóðir Egils og Eiríks blóðaxar, Guðrún Ósvífursdóttir, sem fyrst kvenna gerðist nunna á Íslandi. 

Við mér blasir á forsíðu sunnudagsmogga 10/7 mynd af Ólöfu Nordal með blik í auga og bros á vör. Svo hver veit hvað? Grettir: „Það gegnir ekki mannvirðingum að hver hafi það sem hann á“. Páll skáldi var langömmubróðir Þorsteins Erlingssonar skálds og ritstjóra, æskufélagi Bjarna Thorarensens á Hlíðarenda og eitt sinn fylgdarmaður Magnúsar Stephensens um Flóann, þegar þeir rákust á torfristumann, sem vísaði þeim ferðalöngum á leið. Samt lentu þeir í ljótum pyttum á leið sinni og Magnús bað Pál, séra Pál, eftir að þeir komust á þurrt að yrkja á stundinni orðljóta vísu og spara ekkert við sig. Páll orti:  

     Skálkurinn kreistir skammarorf

    í skitinni loppu sinni.  

    Mannhelvítið mer upp torf

    úr mýrarháðunginni  

Sigfús heitinn Daðason orti í Orðum og höndum um fola að norðan, sem hló kuldahlátri upp á Kjalarnesi að ósénu tilefni eins og títt er um hesta og menn. Páll skáldi átti sína æsku líkt og Sigfús og báðir minntust, þó Sigfús standi eftir styrkari maður, af annari kynslóð og yngri. Daðasonur hlýtur að hafa kannast við vísu Páls, sem Páll orti á gamals aldri staddur hálf slompaður framan við krambúð í Reykjavík, þegar maður sem hann kannaðist við kom ríðandi á brúnum hesti heim í varpann. Hann orti að beiðni viðstaddra:

   Ég sé þarna yngismanninn Árna Gestsson.  

   Ber þann sér á baki prestsson  

   Brúnn af Kjalarnesi hestsson.

Ætli Þorsteinn Þorsteinsson, félagi Sigfúsar langt árabil, Bergljót Kristjánsdóttir þaulkunn, Bjarni Bernharður ljóðskáld og myndsmiður, jafnvel feikirófan þarna í kvennalistanum Steinsen gefi nokkuð fyrir fyrnd vensl af þessu tagi. Hvað með Sigfús sjálfan og siðmenninguna, sem helst aldrei heyrist minnst á eftir að þanþol spennunar þjóðmenning/siðmenning hvarf hljóðalaust bak við gelgjuglott heimsmenningarinnar títtnefndu með ósköp á sköp ofan í tildur og hroða. Hvar eru þau Gullintanni, Smérgepill litli, móðir þeirra og Fóa feykirófa stödd í ævintýrinu, sögu kynslóðanna, sögu ungu kynslóðarinnar í venslum og eða launvenslum aldanna?