Úr einu vígi í annað þér trúlitlir!

Fer saman óþol og linka í því sem þið e.t.v. skynjið sem áreiti, storkun, indigneraðir dissidentar, blaseraðir, með næga sektarkennd og ykkur öll eltir á röndum í greni rassjónalisma, ídeólógíu, analysu og abstraktsjóna. Nægar eru réttlætingar tilgerðar, uppgerðar, brosandi kívífugla í bramastuði. Sekt og linku bægt frá með ærinni fíflsku, flissi, glotti, fettum brettum. Forhert, sjálfsagt svikin í uppeldi skóla og tæld, undir linnulausu áreiti véla, tölva, glamranda á markaði.

Ekkert telst lengur konkret, algilt. Allt jafngilt. Allir hlíta engu nema umbreytingu alls, allir jafnt, allir jafnir. Hver ber blak af óljósum grun, tilfinningu komi annað fljótt á litið að haldi, sem hærra lætur í skilningarvitum landans. Hver og einn er sinn eigin harðstjóri. Undir eigin stjórnarskrá.

Allir eru fæddir listamenn. Slátrarar, bruggarar, kokkar, klárir! Óvenjulegir hæfileikarar, erfiði, viljastyrkur, ljúf og létt iðja, öllum jafnt. Annað varðar nánast við lög, brýtur í bága, er mannréttindabrot, líkt og nauðgun, sem hvorki hylur né dylur sekt eða linku. Því sökin er ein og hún er karllæg. Fátækt er glæpur, örbyrgð nauðgun. Varnarleysi nauðgara nær út yfir öll takmörk lífs og yndis. Færir heim sanninn þeim, sem engan bata þekkja annan en úthald, spóland greddu, dramatík. Gerir þig frjálsan. Mótlæti þess, sem fyrir nauðgun verður, vitlaust vörumerki úr vitlausri búð á vitlausri stund , sem ekki með nokkru móti er hægt að skila.

Og hvernig líður fórnarlambi, sem aðhyllist skilyrðislaus mannréttindi jafnt fanga sem annarra þegar dæma skal nauðgarann, og allur dómurinn skipaður konum. Sektin ótvíræð.

Hvað fæst gefið? Ekkert fæst aftur tekið. Fórnarlamb og gerandi eiga úthald saman og linkuna, ekki á mjög lyrískum nótum. Úthaldið er þeirra ekki síður en karlrembanna í Stígamótum, sem höggva ótt og títt svo vart sér stað, handan góðs og ills í heimi gollurhúsa, lýjandi og hatursfullra slagorða kynbundinna fasista. Bjóða ekki konur jafnt og karlar af sér þann þokka á markaði, að búast megi við hverju sem er, þar sem kynlíf fæst falt á undirboðum í ríkjandi og rokkuðu frjálsræði. Og engar hömlur ráða við nema innra frelsi. Uppeldi beygist eins og hrognkelsi. Femínistar eru líkast til eftir sem áður jafnokar karlremba. Hertar píkur á safni. Fyrir mildi, undirdeild á reðursafni Húsavíkur. Allt er leyfilegt, nema og það líka, því fáir þú högg á vanga otar þú jafn skjótt þeim sama vanga fram. Storkandi? Klagar. Hlífir heila vanganum, þeim rósrjóða. Andhetja nútímans á verkalyfjum. Allrar athygli vert Jacques Barzun. Frá Gargantúa og Pantagruel til Odysseifs. Frá dögun til hnignunar, 1500 til okkar daga. Frá Boethiusi til Hómers. Og þaðan og hvert? Upp á skjöld Akkilesar, í grenjaleit kringum síðasta virkið. Strabo, Paracelsus, Theophrastus Bombastus von Hohenheim, Jean Babtiste de Lamarck, Alexander von Humbolt.  

Úr vilpu þungarokkara og annara seiðskratta á gljáfægt gólfhveli Stóumanna, Epíkúringa, Kynikea, Pol Pottista úr götuvígjum Parísar. Handan góðs og ills á slóðum Þórs þrumufleygs, besta vinar sársvangra meðalalausra erfiðismanna. Ásamt þeim Marx og Engels og skólaæsku frjálslyndrar vinstri menntaelítu. Hennar vegna fær flest sem máli skiptir að liggja í þagnargildi. Frjálslyndisgosum stendur rétt á sama, með almenna menntun, og sérfræðimenntun í að bjarga þér. Flestir vita hreint og beint ekki hvaðan á þá stendur veðrið.  

Nýjan og betri standard í afkristnuðum heimi, skemmtilegri heimi, heimi sjálfsagðra fóstureyðinga, getnaðarvarna og frjáls vöruúrvals apóteka. Endalausra gamanmála, fyrirhafnarlítil yndis utan sem í vinnu. Allt á helst að vera létt og skemmtilegt í vöku sem svefni. Vísindin eru komin þangað, að óstaðfestur grunur og óvænt undrun eða fyrirhöfn á ekki að þurfa að þvælast fyrir einum né neinum neinstaðar. Allt sem liggur í þagnargildi mun samt þrátt fyrir allt og allt laumast upp á yfirborðið, lýsa í geislum sólar hvern dag nú sem endranær og framvegis.