Mold og mið

  Í Esju þræsir í öfugan klósiga; misvinda áttir takast á, bála. Sjá Austantórur Jóns Pálssonar, alnafna alter egós HKL, Jóns Pálssonar frá Hlíð. Hann var líkt og kadettinn, einn af pokamönnum Steins Steinars. Mold og mið, þau blessar hver, þrautpínd, vanrækt mold og mið. Skynsemi mannsins vex og stælist í baráttu að ná valdi á villtri náttúru (leiðb. tækni vísindi), eigin hvötum (Stóa, Epikúr,Freud), eigin bjargráðum, eigin hag (barbarí, menning), öðru fólki (sófistar, phílósófar). Tragídía blaktir á strái. Á samúð skal hafður allur vari í öllum skiptum, lengstar lotur (Marquis de Sade, Nietzsche). Reiddur hnefi, eigin hagur, bjargráð, réttur hins sterka og afkomutrygging, glöp í leyningi, fyrir og eftir þjóðflutninga, Kólosseum, Krist. Sjá Dialektik der Aufklärung Adornos og Horkheimers; prýðisgóð lýsing. Vanatrúar, grimmir fantar, sljóir, fúsir, í uppeldisslóð íslenskrar æsku og blæti; hjálpi þeim Fatamorgana, femme fatale og hennar jafnoki í baráttu við villta náttúru, auðsuppsprettuna einu, þeirra góðu og gegnu fyrirmynd. Snegla tamin. Kysstu mig Kata!