Sic transit...

   Eru diabólísk samtök feitlaginna, fífla, lávaxinna, vitfirringa, skólagenginna, óskólagenginna, sáraóánægðra fyrir sína hönd og annarra, að miklu leyti upprætt á okkar vel upplýstu tímum sjálfvirkrar vélgengi, gervi á ecstacy, sexy, tvíkynja, tunguheft, slefandi, urgandi gegnum messu í B-moll eftir Bach er jafnast á við Efstadóm, mynd Michelangelos, Hreinsunareld og Víti Dantes, Lé konung, Parsifal, þá fimmtu Beethovens og þá níundu.  (sjá Shakespeare á meðal vor, Jan Kott, ritröð Bókmenntafélagsins, 2009, þýðandi Helgi Hálfdánarson.)

Með fettum og brettum, á hvatvísinni blóðhrárri. Markaðsleyfi slátursleyfishafa í fullu gildi. Monnípeningurinn bleiki í rysjóttu falli. Ofandrífa alltumlykjandi. Líbídó. Rósabeður. Blómakrans. Öruggur púls. Dyntir náttúrunnar og menntun manndýrsins, kláðagemlinga guðleysingjanna og allir málþola, á bústinni launaskrá, og aldrei lýkst upp fyrir greyskörnunum glæta nema duglega sé strokin hrygglengjan. Allt er jafn gilt og léttvægt utan tilstuðlan þess að rífa úr sér kláða í frygðarroku sæluhrollsins, markar öll gildi, alltaf, teljist eitthvað á annað borð nokkurs virði. Um börn gildir sama. Af öllu skal státað, hrokað og hreykt sér, teygt og togað af hvatvísi, alfrjálsri listfengi, verkfærni, sem á sér viðhlæjendur alla að vinum. Þykir þó til um lofið. Æði. Draumur á Jónsmessunótt, Draumurinn er fyrirboði Ofviðrisins, Sem yður þóknast fyrirboði Lés konungs. “Þegar viðurkenndum verðmætum er kollvarpað, og ekki stoðar að ákalla guð, náttúruna eða söguna úr þeim kvalastað, sem grimmur heimur hefur tilreitt þá verður fíflið að aðalpersónu.” Jan Kott, þýðing Helga Hálfdánarsonar.

Kemur að góðu haldi vegna yfirstandandi Shakespearsýninga í leikhúsunum þessa dagana.

Sítat frh, frh, Eggert Ólafsson, Endurreisn Íslands, prófritgerð Vilhjálms Þ. Gíslasonar, útg. 1926