Kossar, flens og glens

   Bæði konur og karlar, konur á pillunni, karlar með kýl, svífa beggja vegna girðingar. Gaddavírsgirðinga út um öll holt og sund. Hefur eitthvað breyst? Hvort munu þau hittast? Hvoru megin girðingar? Á girðingunni! Mögulega. Á nýjungagirnin sér engin mörk! Og börnin, blessuð litlu börnin, öll innan girðingar og faglærða fóstran, fá hrós í hvers manns eyru, sé eitthvað málum blandið. Hverju vilja konur breyta, hverju geta þær breytt, sé á annað borð breytinga þörf, sem þær einar sjá? Eru karlar í veginum?

Hangir einhver á girðingunni? Hvorki foreldri eða afkvæmi? Vilja konur girðinguna burt eða ekki? Spyr eins og fávís kona. Hvernig væri að henda sér á girðinguna og sjá svo til? Er nokkur bættari þó hann hafi sögu að segja? Sá sem kann að þegja. Mögulega. Að taka þrjá í einu? Og fyrir þig eina. Bónus hvað! Af því bara. En afköstin á mánuði. Heimtir kvenleikinn sitt? Krefst orku og vöðvaafls. Karlmennskan þjónar sínum ofjarli!

Öll getum við kvakað saman. Yfir blóðsteik og barnahjali. Ef ástin kviknar, kviknar hún við snyrtiborð líkt og listin og fegurðin. Áður en haldið er á blóðvöllinn. Heimkominn, eftir mat, rís vofa fórnardýrs af steikarfati, kveður sinn eldforna óð fínkembdra háskaslóða.Tryggir friðhelgi einkalífs! Hugmynd! Hlustum á þögnina, þegjum með dýrunum. Virðum þau. Lifum bænalífi. Blöðrum minna.

Víst lútum við vissri nauðung bæði í bráð og lengd, en án þess að þurfa að fyrirverða okkur sjálf eða vera sífellt geypandi um okkar eigið ágæti og færni. Drýldin gagnrýni. Grobb greypt í hverja andlitsfellingu, hverja rún og ristu. Feitu stríðsletri. Ef ekki væru óttalaus stórstirni, efasemdarlaus og eldklár, hæfilega sjálfsörugg, ófyrirleitin. Ráðandi viðmið. Handónýt. Lifið bænalífi. Gjör rétt þol ei órétt. Nær sá dagur kemur!