Í stað andófs og starfs, sjónhverfingar og hryllingur!

  Líkist femínismi í seinni tíð og kvennabarátta meir og meir sveit lukkuriddara og sjónhverfingafólki? Er langskólamenntun fyrst og fremst bundin þeirri aðferð kynjanna að afla sér með námi réttinda til betur launaðra starfa, fólgin í því að læra og útlista, á meintum vísindalegum grunni, hvaðeina? Þó aðallega fólgin í því að klæða menntun, þjálfun og færni í söluhæfan búning á markaði?
Þegnskapur þeirra langskólagengnu og sjálftekt er sjálfsagt bundinn sjálfsmynd þeirra sjálfra, sem telja sig tilheyra alþjóðlegri framvarðasveit vísindafólks, galdrameistara og stórmeistara. Réttur þeirra, kynbundinn á að vera jafn milli kynja jafnt innan raða þeirrra j sem utan. Það eitt, að kvenleg gildi skulu oftar talin standa framar hinum karllægu á sjálkrafa að leiða til almennrar hagsbótar; með stöðugt efldri þátttöku kvenna í pólitík og á vinnumarkaði. Þó ekki hvað síst með þáttöku kvenfólks í framvarðasveit langskólagenginna stétta. Þegnskapur þessarar sveitar við hina, sem störf sín vinna án sambærilegrar námsupphefðar og trygglyndis á alþjóðavísu, reynist endasleppur og villugjarn. Hvorki þjóðlegur eða of snúinn. Og er eitur í beinum ortra mannvitsbrekkna og ekki í tísku. Kúnstin felst í því að villa á sér heimildir, ljúga að sjálfum sér, græða. Villan er augljós. Öllu öðru er skákað í horn, gert tortryggilegt. Orð á borð við þjóðlegur eða þegnskapur stangast illa á við þá gervimennsku og menntarutl, sem verið er að innleiða með ótuktarlegri hálfvelgju og tortryggni. Af því dregur svipmótið dám. Alið er á tortryggni af þeim, sem upphefja fagurfræðilegt gildi skylmingaleiksins í efstu hæðir líkt og sannir fasistar stunduðu, eru því sannir fasistar og fjöldahreyfing undir öfugum jafnt sem réttum formerkjum. Retrograd metamorphosis, hægri vinstri, sami lýður, sömu lýðskrumarar.