Horft í rafeindasjóngler

Litur vatnsdropa   

að baki útfjólubláu ljósi

vekti ánægjuhroll og

því keppikefli í sjálfu sér

þó aldrei verði sá ágæti hrollur barn í brók né heldur kápan úr því klæðinu-

þó vísindin efli alla dáð.

 

Eru þið ekki með öllum mjalla,

ég spyr. Hver dró hér á árum fyrr

tjöldin frá og fyrir niður í Iðnó og hlaut fyrir

viðurnefnið mínus? Svo!

 

Stærra barnshöfuð og lengd frumbernsku

ól af sér konulíkama úr yxna mannapa og tíðarhring

sjálfu sér til skjóls og varnar, vaxtar og viðgangs.

 

Liggja nú vísindamenn eggin og upphefð sína í einingu bræðrabandsins. Nornir á skógi, yfir katli brosir fölur máninn gleitt. Tak ungviði í fang, leið móðurina við hönd. Dári slettir hala, kreppir klaufir, þeytir hvínandi froðu, rekur lest, um bernskunnar misjöfnu glámur, speglasal gínandi ljóss og skugga. Mannréttindi litin náttúrulega í glýju tryggðar.

 

Hver var Gaukur á Stöng Trandilsson, ef til Bessastaða var ei leiðin löng? Saga hans er nefnd í Möðruvallabók. Öxi hans var notuð til að rista rúnavísu í Orkneyjum á 12. öld og hans er getið í vísunni. Nú á okkar dögum eiga Orkneyingar einn þingmann á þinginu í Edinborg og deila einum þingmanni með Hjalteyingum á breska þinginu í Westminster. Við Íslendingar látum okkur dreyma þingsetu á Evrópuþingi við hlið granna okkar. Hvað þá Orkeyinga! Sjálfbærni róna lengi lifi! Ha nebblega ha.