De rerum natura - logos logosar

   1. Þennan heim, sem er öllum hinn sami hefur enginn meðal guða eða manna skapað, heldur var hann frá öndverðu og er og verður jafnan að eilífu logandi eldur, sem um stund kviknar og um stund slokknar. Herakleitos frá Efesos 540-475 f.Kr.

  2. Hið almenna lögmál þróunarinnar er það, að nauðsynin kennir mönnum alla hluti. Nauðsynin tekur manninn við hönd sér og leiðir hann um alla lærdóma, og nauðsynin á í manninum lærisvein, sem er námfús að eðlisfari, þar sem hann er búinn höndum, tungumáli og brjóstviti til að taka hverju tilviki. Hippokrates 460-359 f.Kr.

3.  Demókrítos, 460-360 f.Kr. frumeindakenning, - Epikúros, 340-270 f.Kr. frjáls vilji -Lucretius, 99-55 f.Kr. hóf merki hellenskrar hámenningar á þeirri stundu er farið var að halla undan. sbr. Mannkynssaga Máls og menningar 300-630 eftir Sverri Kristjánsson.

4.  Í heimi frumeindanna, hinum handtæka efnisbundna veruleika, gerir Epikúros ráð fyrir olnbogarými, fráviki í sjálfkrafa hreyfingu frumeinda orsakakeðjunnar, frjálsum vilja. Hæfir vel kjaftur, skel því yfirskilvitlega, frumeind viljans, múgnum, sem jafnan er óstöðuglyndur, fullur af óleyfilegum girndum, taumlausri reiði og ofsalegum ástríðum; vel uppfærður á valdi frummynda, hugmyndafræða, raunvísindalegra upplifana, getnaðar holdsins, sannanlega skolað upp úr saltpækli í glúkósa.