Hver hampar sínum skálki

 Nái hofmóður hefndar fram á nánustu kunningjum og vinum nýlátins og landsfrægs brotamanns, mun undanlátssemi við illvilja og hefnd ná undirtökum hjá fjölda manns. Úlseigt og heimanfengið steigurlæti hampa fræknleik sínum og sexapíl. Fellow Americans! Well, he has been sick, you know, and his wife is gonna bring him some chicken soup.

  Snúi gagnrýnin hugsun manna að þeim sjálfum, sem henni mest hampa, munu þá þeir hinir sömu standast snúninginn? Hvað með sjálftekt þeirra, örlæti og sjálfsþurft? Þjálfa þeir með sér hverslags kenndir í rökræðu einni saman, með gagnrýninni hugsun, þá gjörsamlega lausir undan öfund og samanburði, í skjóli sjálfsréttlætingar sinnar og vissu? Mannúðar og lýðræðisblæti sléttmálugra, sem hvorki gefur né þiggur heldur sækir ótrautt sitt meirihlutafylgi í fjölmiðlagarganið og skóla, höfða einungis til blætis síns, sækja sitt með brugðnum bröndum í sturlunar móðu sinnar svæsnu tortryggni, eimaðir í sjálfsréttlætingu vandlætingu og smámunasemi, einfeldingslega trúgjarnir, velmeinandi og spéhræddir og svo drepleiðinlegir að sjálfri lyginni líkist. Alls engum samboðið.