Skyndibiti og kynlíf

  Hver er eða var líkamsskilningur fólks í sjálfsþurftinni, sem umgekkst sláturdýr heima hjá sér af viðhlítandi virðingu líkt og aðra í fjölskyldunni? Kynlíf án getnaðarvarna merkir hvað, tíðari getnað, fleiri munna til að fæða; er nánast háð beitarþoli. Til hafa verið samfélög, t.d. hjá Grikkjum goðsagnatímans, sem umbar animalisma, bestalitet, sódómí, barnaútburð. Íbúar gettóa í Ameríku vissu allir á dögum Vonneguts hvað átt var við, þegar sláturreitir voru nefndir á nafn: ástarhreiður skyndibitakynlífs. Slátrun og kynlíf er hvortveggja tilfinningþrungið basl.
Halda núlifandi kynslóðir pottþéttra getnaðarvarna, að konur séu klónaðir sódóstrákar, þó fullkomnari kynlífsviðföng en alvöru sódómítar, sem í neyð sinni þurfa sakir fjöllyndis síns að nota bleyjur á hnefanum, annars missi þeir gumsið aftanvert í brók við það eitt að leysa vind. Homo homoini lupus.
Fornleifauppgröftur frá hellenskum tíma á Egyptalandi hefur svift hulunni af ókjörum ungbarnalíka á öskuhaugum þeirra daga. Útburður ungbarna hefur í öðrum sið verið fordæmdur. Einstaklingurinn var helgaður með kristni, en ekki fyrst með tilkomu almennrar peningaeignar síðari tíma. Húmanistinn berstrípaður á mátt sinn og megin! Sjálfsvirðing manneskjunnar er bundin virðingu fyrir allri skepnu, líka sláturdýrum í deyð sinni eða á kynlífsfundi og þeirri staðreynd, að kynlífið er bundið æxlun og viðgangi lífs og lífríkis. Og masandi menntamenn einir sér teljast sömuleiðis skepna jarðar.

Styrmir hreggi
úr steinnösum
tinda tiginna
þá geisli fránn
gullnum sporum
snæjó snöggan knýr.
Þorsteinn Valdimarsson (!918-1977)