Til hliðsjónar líðandi stundar

Til að skerpa sýn á líðandi stund og samtíma ríður mest á að hafa nokkra hliðstæðu til viðmiðunar. Vart dugir að gera sér einungis í hugarlund hvað um ræðir, þótt e.t.v. samræmist flöktandi óskum, hugmyndum og væntingum, falli í kramið. Leikurinn þá líkast til aðeins til þess gerður.
Hugmynd og veruleiki er sitthvað, hugmyndir og veruleiki engu síður, hvað þá breytilegur veruleiki, umbreyttur í afurð, margfeldi.
Ókyrrð í tóminu, launeind á svifi í hrakhólmi, úti í víðáttu geims, svífandi á fiðrildavæng sínum, vel fáðum, í flæðiskeri á djúpum vaðli, stilltum sjó og villtum.
Lofi menn Guð, fara með hljóða bæn, kveða Guði lof og dýrð. Á margt ber að líta. Skimun undir hafísrönd suðurskautsins, hrakið fé í sjávarhólmum. Samhengi hluta: Túrismi, popp, hjartablóð, vitund, píslarvottar, hugmyndir, útreikningar, spár; ógnir, friður, almenn skólahervæðing á vinnumarkað, upplýsts einveidis, í opnu lýðræði, foragt og uppeldi, bjástur í listum og pólitík, breytur í breyttum heimi. Axla ábyrgð á svínaríinu!
Taka eigin gagnsemd fram yfir strangari boð, líkt og nútíma kvenfólk og karlar í stórum stíl stunda í víðum tækjasölum, breyta með því heimi til hins betra og slást með í hóp betur megandi í tilfinningvelsæld þeirri, sem nærir og bætir og gerir augnablikið þess virði að lífinu sé vert að lifa því, í rússi, alsælu, algleymi.
Afhrópum peningaleysi og peninga yfirleitt. Afkomu, ásetning o.s.frv.? Lifum okkar eigið ágæti í skjóli þeirra mannréttinda, sem léttvopnaðir femínistar velgja okkur undir uggum með. Hvert er erindið? Hvaða árangri er vænst? Sósíalískum hámarksárangri, á hvítum sloppi, í lúðraþyt og söng! Heimtum sama rétt og þeir sem mest megna. Jafntefli. Jafnrétti. Að sækja og tryggja rétt sinn og eigin gagnsemd eru mannréttindi og skylda. Megi hin faglegu sjónarmiðin ráða í samskiptum fullorðinna, barna, meiri- og minnimáttar á kvarða betri gæða, þeirra sem lífinu lifa í botnlausri velsæld og afla sér með því aðdáunar og öfundar, sem sefa má um stund með hljómum, litum, formum, innsetningum og gerningum í listum.
Rödd og raddblær segir gjarnan jafn mikið ef ekki meira en svipbrigði í samskiptum hvunndagsfólks, í orðum, sem lúta svo sem að mörgu. Sá raddblær lifir óháður þeim listbrögðum sem um stund sefa og knýja fram eigin gagnsemd og sjálftökurétt í trássi við strangari boð sem lífið markar, setur, oft að annarra boði, þess vegna Guðs, gjafarans milda, góða, í lífi ykkar og okkar. Er vísindalega óumdeilt. Reynið ekki að hnekkja þeim boðum iðrunar- og yfirbótalaust. Sá grunur styrkir hvern og einn, og heildina því fleiri, sem þátt taka, lifandi, gegnir, ókomnir.