Stýrilögmál Lamarcks

   Lamarck og stýrilögmál náttúrunnar eru og hafa verið mótandi langan aldur. En eru samt vísindalega ósönnuð og e.t.v. ósannanleg. Flestum ómeðvituð eins og svo margt fleira, sem úrslitum ræður og öllum inngróin. Hnikaði vissulega til á heimskortinu, ef rétt reyndist, þeim Darwin, Huxley og Kropotkin, rétti hins sterka, rétti og afli samstöðunnar. Hrykki margurinn e.t.v. í réttstöðu, hírðist ekki meir á sínum langsótta tróni, allsvaldandi. Og ósköpin ganga á. Mikið gaman! Í húfi er afl og megin mannsins, að láta sem hann vill, í krafti eigin getu, í krafti eigin réttar og sinnar skyldu, sem fyrst og fremst markast af faglegu miði og umbunar í sjálfu sér, og slagurinn stendur, skólun, að halda sínu og sækja, fleka bleyðurnar, blása í glæðurnar, físibelgir! Strokinn verður makki og hvíslað þér í eyra Sörli minn að öllum fjarstöddum. Og blærinn í laufi. Engin frýjunarorð á borð við þessi: “Það er sannast sagt, þótt sorglegt sé, að talsvert af beru ofbeldi, sem menn þora að klóast við, er bærilegt í samanburði við prúðbúið og vátryggt ranglæti.” (Sig.Nordal) Réttsýnna.