Við rá og reiða hagsýnnar húsmóður

  Við rá og reiða hagsýnnar húsmóður laumast tilberi þinn, kæra vina - hálfsollinn, handan við horn, í endalausum geimi - og grillir bráð sína á brekkum dýrahringsins; erindið, ofar öðru misáreiðanlegu: hljómur, án orða, slaki, hnepptur hörðum böndum, skaðræðisöskur, holdi klædd ásýnd heims, álfavakir, álfatraðir, miðaftans, í rammskyggðu fjöruborði: hermaður, hóra, þræll, í tveggja heima sýn Asíu, Evrópu, Afríku, Ameríku, á Suðurskautslandinu, í Ástralíu.-
Betra er að vera barinn þræll, og það í Ódáðahrauni, en stríðalinn þjónn; bitinn ostur, vélstrokkaður, lyktsterkur, upp étinn í sturlunarmóðu fnæsandi graðneytis, hamhleypu til mannúðar-auka-vika, í rétt-eða-vitlaust-skipulögðu samfélagi. Apakynstofn í Kongó hafður til fyrirmyndar, innan kirkju sem utan; utan aldursmarka, losað um alla óþarfa spennu, alsæl, skapandi, mát - möguleikar, gróði, græðlingar, birgðir, stundir aflögu, kapút, höfuð, höfuðstóll.
Barnskrói á mótunaraldri, og hvaða foreldris sem er, lætur vart að sér hæða, lætur hvorki gabba sig né narra, snýst til varnar, sókn er besta vörnin, sækir sér stuðning hvar sem hann er að hafa, þó fáir eða engir málsmetandi forsvari erindið út í iðukastið undir alsjáandi orms í auga glákuapa, Skinnstakksins, sem geymir fúkkalyfjanna, skammtsins, sem spreðað er tvist og bast, andlausum sparðatýningi kastað á dreif, sem ýfir og æsir smá gárur m.a. í skjólu útikamars á torgi, í hjálendu skapandi menningarleysu, neytenda trylltra, tældra, trompaðra, lens.
Tekst að leika á alla blessuðu litlu perrana, börnin, ginna þau og villa, svo að einasta heill þeirra og tromp áskotnist þeim í bakhöndina, þegar fram í sækir, sú lukkan stærst og aleinasta blessun, þér heillum horfnir heims um ból? Glampar á nótur sálumessu í dúr og moll í vessum skepnunnar? Og fremst á einni kló. Sá sem þannig er skapaður af náttúrunnar hendi, en það er tilberinn okkar ekki, telst vart sakhæfur. Fremur puntlegri. Vegni þeim vel sem við þurfa að búa! Tilreiddir, filsneiddir.