Færri grensur, engin tabú

  Eru í helvíti engin tabú? Engin forsjá, vorkunnarlaust, allt leyfilegt, óbundið frelsi;
aukin fólska, minni karlmennska, meira ástleysi; ótt vakin girnd til barna. Og aukin mannréttindi- að því skal stefnt. Herbert karlinn Spencer hafður í hæstu metum, sósíaldarwinismi, framfaratrú, nauðhyggja, réttur hins sterka til að deila og njóta eigin styrks, eigin þrár, ástríðu sinnar eða fólsku og valds. Fáist betra bragð af skrokki þrautpíndrar bráðar, hvort heldur af svíni eða mannaket, er rétturinn tryggður aðnjótendum þó vart án allrar væntumþykju. Að lifa er að njóta, að lifa af nautninni. Að falla kylliflatur eða flöt fyrir þeim, sem í þaula nýtur, má happ heita allra, sem í hlut eiga. Tilfinningar og kenndir má endalaust móta og laga. Öfund, flöktandi peverssjónir og ótti, neind, aðhlátursefni, líkan til að keyra. Tjáning eða dauði.
Virðingaleysi og glettni beittustu vopnin, búfjárlíf uppfylling óska. Tilhleypingar réttlæta hvaðeina, sigur blekkinga, táls, lífsmark líf. Barnæskan biðsalur. Fegurð vellíðan. Skilningur: Verður ánægjunnar einnar vegna. Minni fólsku! Allir lifi sjálfum sér! Þráhyggjan kynferðisleg og lítilsvirðing þeirra, sem formælendur eiga fáa, hvort heldur of feitra, beyglaðra, einhvern veginn öðruvísi eru sakir fólsku hafðir til upphafningar kostanna mæringjanna mestu! Tvíbent hrós til áréttingar eður háðungar, oftast tómt flaður.
Hópsálin tilneydd, rorrandi í eigin kolgrænu seyru, hæfir helst vel að njóta. Leiðrétting villa. Vellíðan ölvun, ölvun ánægja. Virðingarleysi hleypidómalausra leysir óværu skinhelgi og dóma úr viðjum. Niðurstaða, á einhvern óskýranlegan hátt hálfveiklað, en sammannlegt. Til hvers ætti hross að reigja sig upp á kvígildi í fardögum á vori, þótt snara megi út gjaldi, sonum og dætrum, mjólkurpeningi, í landaurum eða fríðu.