Þveit

  Ótt og títt eru goðmögn tímans spunnin. T.a.m. holróma niðurhal. Með atfylgi fjölmiðla eru griðlönd rudd. Dýrð glæpsins er öllum föl. Allt fær að dankast, í nafni Visnu ýmist sitjandi á lótus eða fljúgandi á össu um heiðhvolfið nú eða ríðandi sæormi á öldu sjávarins, Brama, Siva. Í nafni frelsis og mannréttinda er myntin slegin; frelsi undan hruni svo að dæmi sé tekið, frelsi til kynleiðréttinga svo eitt nýnæmið sé nefnt. Að lifa lífinu í fullri gnægð en ekki í útþynntu lapi slævðrar veru í ýktu samspili við bergmál sitt og spegilmynd. Viðspyrna á berangri hvunndags uppundir klettum nálægrar fjallshlíðar neðan undir syllu, hvar „styrmir hreggi úr steinnösum tinda tiginna, uns geisli fránn gullnum sporum snæjó snöggan knýr.” (Þorsteinn Valdimarsson)
Kúrir nú krummi í heimkynnum sínum með hausinn undir væng og dreymir gosa og jóker úr spilastokknum, harrabaninn. Snemmendis í lífi ung drengs sigldi prins Valiant undir strandlengju Þokueyjar þar sem brennandi ekki vor slokknar loks á strönd eilífðar þinnar. (Baudelaire)