Svo hallar á

 Ég hallast á bálkinn og horfi

í hrútsaugun skynug og blá.

 

Vísubrot Guðmundar Inga Kristjánssonar bónda og kennara á Kirkjubóli í Bjarnardal í Önundarfirði, V. Ís., úr bókarformála Árna Björnssonar framanvið “ Íslandsferð 1858” eftir Konrad Maurer; frumútgáfa Ferðafélags Íslands 1997. Á bókakápu segir m.a.: “ Konrad Maurer átti mestan þátt allra erlendra manna í sókn og sigrum sjálfstæðisbaráttu okkar á 19. öld, var frumkvöðull og aflvaki vísindalegrar þjóðsagnasöfnunar hér á landi, einn helsti brautryðjandi nútímalegrar rannsóknar á íslenskum fornsögum og jafnframt hinn mikilvirkasti og vandaðasti fræðimaður er nokkru sinni hefur helgað sig íslenskri réttarsögu.”

Að framan sögðu efirfarandi: Skipin liggja hér við sand / þar er á fjöldi karla. Dagur fagur prýðir veröld alla. Blaktir segl um báru ljón, / birnir hlés þá renna. / Vindar þandir voðir og böndin spenna.

 

Úr dúfuleik: Ég skal gefa þér gull í skel, / ég skal gefa þér silki í stél.

 

Ein væn,

lifrauð,

laufgræn

reyniviðarhrísla

stendur í miðjum Vaglaskógi.

 

Ef sumir vissu um suma

það, sem sumir gera við suma,

þegar sumir eru frá, þá væru ekki sumir við suma,

eins og sumir eru við suma,

þegar sumir eru hjá.

 

Þjóðkvæði og stef. Einar Ólafur Sveinsson safnaði saman og gaf út 1974. Fagrar heyrði ég raddirnar.

 

Skalat maður rúnir rista,

nema ráða vel kunni,

það verður mörgum manni,

er of myrkan staf villist;

sák á telgdu tálkni

tíu launstafi ristna,

það hefur laukalindi

langs oftrega fengit.

 

Egill á Borg á Mýrum.