Póesía, díalektík, áorkan, vensl, texti

 1. 

 

Jóreyk sé ég víða vega

velta fram um himinskaut -

norðurljósa skærast skraut.

Óðinn ríður ákaflega

endilanga vetrarbraut.

Grímur Thomsen

 

2.

Heimsálfurnar sjö hann sá

hinar fjórar aldrei fann,

fallegur er hann framan á

og fyrir aftan líkamann.

(Hestavísa)

 

3.

Eftir langan glasaglaum

göfugri þreytu sleginn,

læðist hann eins og lús með saum

að landinu hinum megin.

Árni Pálsson prófessor.

 

4.

Heilagur andi hvert eitt sinn

hefur það kennt mér bróðir minn,

lífins krydd ef lítið finn

að leggja það ekki í kistur inn.

4.

Úr Sigurðarkviðu Þórbergs Þórðarsonar, Sigurðar formanns nikótíneinkasölu ríkisins.

Vörur stíga víxlar falla.

Vonir grána stefnur lalla

í kyrrstöðunnar fúafen.

Þetta er heimsins sorgarsaga.

Svona gekk það alla daga

stórmennskan er stundarlén.

 

Gefi þér drottinn góða daga

glæsilega lögmannshaga

að leika sér til lífsins kvelds.

Stráin hækka. Stormar lækka.

Stefnur deyja. Skuldir fækka.

Vermi þig glæður ástarelds.