Hvað er með Ásum?

TÆKIFÆRI gefast til að rifja lauslega upp gamlar sagnir. Í þeirri sögu, sem hér um getur draga allir, sem við sögu koma, dám af kynngi þeirri og náttúru, sem dregið hefur allskyns sveipi hátt til fjalla. Hana er að finna í Snorra Eddu.

TÆKIFÆRI gefast til að rifja lauslega upp gamlar sagnir. Í þeirri sögu, sem hér um getur draga allir, sem við sögu koma, dám af kynngi þeirri og náttúru, sem dregið hefur allskyns sveipi hátt til fjalla. Hana er að finna í Snorra Eddu. Það er sagan af Þjasa jötni og eplum Iðunnar.

Þjasi jötunn bjó í Þrymheimi, efst í fjallasal. Hann náði Loka Laufeyjarsyni, syni Fárbauta eitt sinn á sitt vald og þvingaði til að færa sér gyðjuna Iðunni og yngingareplin. Loki hlaut þegar upp komst að flytja Iðunni heim að nýju í Ásgarð. Þjasi jötunn galt fyrir brögð sín lífinu.

Skaði dóttir Þjasa fregnaði skjótt dauða síns föður, og skundaði á fund ása til hefnda. Æsir buðu henni strax sættir og yfirbætur, sem hún þáði. Skaði, veiðigyðjan, sem stundaði á dráp sinna sorgfullu dýra varð eiginkona Njarðar, sjávargoðsins, en hafði ætlað sér Baldur hvíta. En það hafði hún ok í sættargjörð sinni, segir í Eddu, að æsir skyldu það gera er hún hugði, að þeir megnuðu ekki, að hlægja hana. En það gerðu þeir. Afar skemmtileg saga.

Upp á síðkastið hafa þeir hjá Landsvirkjun ítrekað spurt, hvað sé með ásum, á svelli dalnauðar, munnfylli jötna, líkt og þeir ætli sér þá dul að vita svarið. Aðrir fái aðeins giskað á rétt svör, líkt og gildir um annan verðlagðan varning á þeim bæ. Engum dylst, sem vita vill, að borgaralegt samfélag á Íslandi nær ekki máli siðaðri og ráðsettari samfélaga. Sótsvartir kreppugróðanurlarar íslenskir, samgrónir fordjarfaðri lágstétt, menningarlegri lágstétt, hafa sitt mat og smekk, safnast m.a. í stjórmálin.

Þess háttar streðarar ættu alls ekki að fara með völd og kæmust fljótt að því fullreyndu í ráðsettari borgaralegum samfélögum.

Spjöll koma engin við sögu framkvæmda á öræfum Íslands, fullyrða þeir, hvað þá glæpur. Aðeins betrumbætur. Fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn Íslands hélt því fram á dögunum, að gerðu menn uppskátt um annað og svo mikið sem ýjuðu að sóðahættinum, sverti það dýrmæta ímynd og stappaði nærir trúnaðarsvikum við landann.

Á Íslandi eru konur lauslátar og sódómistar hamingjusamir og þannig skal það vera. Markaðssetning er svarið. Sjálfsagt er gott að sjá smæð sína í hillingum samtryggingar, í ljóma þeim sem stafar af afrekum tækni og vísinda. Smælingjum bjóða þeir afkomu í álbræðslum, en meina þeim sömu rétt til sjósóknar og veiða, krafsandi lánsfé hvar sem í grillir. Rúmlega helmingur skulda ríkissjóðs við útlönd eru skuldir Landsvirkjunnar. Svo lengi má í seilast.

Virkjunarsinnar telja sig umkomna að flikka upp á ósnortna víðáttuna hvar sem til hennar næst, og gulltryggja inn á eigin reikning, í til þess að gera öflugum bönkum. Dreymir drullupolla og skít efst í fjallasalnum. Á að vita á gott. Ætli það dengsalið, í snúnum samningalotum við Alcoa upp á síðkastið, hafi búið jafn tryggilega um hnúta og Loki Laufeyjarson forðum, þegar hann vakti Skaði þráðan hlátur, rígfastur í skeggi geitarinnar? Hverju hvíslaði Óðinn í eyra Baldurs?

Ætli það verði ekki niðurstaðan í viðræðunum við Alcoa að sá hlær best sem síðast hlær. Hvenær blása þeir af rafmagnsútsölur til stóriðju í ríkisstjórn Íslands? Því þó að Landsvirkjun teljist brúklegt þing fyrir íslenska pólitíkusa, trekki lánsfé inn í þjóðarbúið og auki skyndigróða örfárra, þá er ekki þar með sagt, að fyrirtæki þetta sé á vetur setjandi. Fær nokkur séð, aðrir en uppveðraðir spekúlantar og grínistar, að þær fúlgur, sem í umferð komast vegna virkjunarframkvæmdanna, og síðar við daglegan rekstur álvirkisins, vegi upp skemmdir á landi og afborganir og vexti af gríðarlegum lánum? Sem að vísu dreifist á langan tíma. Verðið á raforkunni og aðstöðugjöld hvers konar ríða vart baggamun, nema allur álútflutningur frá Íslandi teljist sjálfkrafa íslensk framleiðsla. Í þjóðhagsreikningi er naumast pláss fyrir jafn ódýr brögð og ómerkilegt fals. En nurlararnir, sem duglegastir eru að viðra sig upp við þá klókustu og sérfræðinga, sem þeir reyna að telja öðrum trú um að hugsi fyrir þá, eru þeir líka svo skyni skroppnir að taka minnsta mark á eigin samtryggingarhjali? Þeir hjá Alcoa ætla að hafa okkur að féþúfu og hafa ykkur að fífli.