Okur eða fundið fé?

Á Íslandi sér landstjórnin og þeirra grósseralið sínum gróða best borgið í verksmiðjutogurum (hruni byggðanna), verksmiðjulandbúnaði (spítalafæði), hagræðingu (fákeppni, einokun), rándýrum vatnsaflsvirkjunum og stórvafasamri stóriðju (kvótabetli á alþjóðaþingum, langtíma mengun, háu útsöluverði á rafmagni til innanlandsnota og stórfelldri hækkun landskulda, stuldi á lífeyrissjóðum landsmanna í áhættufyrirtæki o.fl. o.fl.).

Menntun, mannauður, upplýsingaflæði og markaðssetning glymur látlaust í eyrum. Og skrjáfar í dýrafitu, fíkniefnum, grófu brauði, unaði og ofbeldi og brjáluðu kynlífi? Og nú síðast ættleiðingu marglitra barna. Varla þó til þess eins að auka á fjölbreytni og skemmtilegheit. Rammstein.

Þjóðlendufrumvarp þessarar ríkisstjórnar og fylgnin við kvótakerfið, sala á eignum almennings í hendur spekúlanta, sem stunda sitt glingrum prang á sama hengifluginu og þeir fáu útvöldu, sem greiða álitlegar fúlgur í leynilega kosningasjóði stjórnmálaflokkanna; allt dregur þetta dám af velþekktu ítölsku gróðagengi, mafíunni. Barist er fyrir lífi og frelsi ef í nauðirnar rekur af fullri óbilgirni eins og sjá má í niðursoðnum bíómyndum.

Á Íslandi virðist allt slétt og fellt á yfirborðinu, allir léttir og kátir á frjálsu fjölmiðlunum, sem og á þeim ríkisrekna, uppflosnaðir, taglhnýttir en frjálslegir í fasi, sínir eigin harðstjórar. "Ljótur kom mér í móti/ melluvinur úr helli" kvað Grettir norður í Kinn. Það grær undan haftinu, segir á öðrum stað. Þeir sem eru á leið í snöruna, hvort heldur er til sjávar eða sveita, geta tekið krókinn fyrir kelduna og unnið sinn hlut, steypist sitjandi stjórn í fúlan pytt. Blásum af stjórnarstefnuna.