Skáldkvennatal í sviphendingu

  Jórunn skáldmær, ísl. skáld; ein af fáum nafngreindum skáldkonum; orti Sendibít til Hálfdáns svarta, sonar Haralds hárfagra, en af kvæðinu eru aðeins varðveitt brot í Haraldssögu hárfagra, Snorra Eddu og einu handriti Ólafs sögu helga. Um J. er annars ekkert vitað. Íslenska alfræðibókin.

Steinunn Finnsdóttir, enn á lífi 1710 þá búsett í Höfn í Melasveit, Borgarfirði, og er hún oft kennd við þann bæ. Var á ungum aldri á vist í Skálholti í tíð Brynjólfs biskups Sveinssonar, en átti síðar Þorbjörn Eiríksson bónda í Birtingaholti, Árnessýslu. Steinunn í Höfn er fyrsta íslenzka konan, sem töluvert hefur varðveist eftir af kveðskap, hún orti kappakvæði, allmarga vikivaka, lausavísur og tvennar rímur út af ævintýraefnm, Hyndlurímur og Snækóngsrímur (prentaðar ásamt kappakvæði í Ritum Rímnafélagsins lll 1950, í útg. Bjarna Vilhjálmssonar), og þekkjast ekki eldri rímur á íslensku, ortar af konu. Íslenskt skáldadal. Alfræði Menningarsjóðs 1976.

Látra-Björg, Ljósavatns systkin, Skáld- Rósa, Ólína Andrésdóttir og Herdís tvíburasystir hennar, Ólöf Sigurðardóttir, Ólöf Siguðardóttir, Theodóra Thoroddsen, Hulda, Erla, Jakobína Sigurðardóttir, Vilborg Dagbjarsdóttir, Nína Björk Árnadóttir, Steinunn Sigurðardóttir.Halldóra Kristín Thoroddsen, Sigurbjörg Þrastardóttir, Kristín Ómarsdóttir, Ingunn Snædal, Elísabet Kristín Jökulsdóttir og Didda.

Sjá Nihil, ungskáldin. Ferskeytlan kom auðsjáanlega að góðu haldi á fyrri tíð, þulur og barnagælur.