Ritúal

Ofsinn og mildin búa þér undir bránni. (E.B.)
Hjá þér eru yngstu óskir míns hjarta skírðar.
(E.B.)
Joseph G. Jorgenssen, (The Sun Dance Religion. University of Chicago Press 1972), greinir sameiginleg einkenni í kerfum athafna-og efnahagslífs heimsins. Kjarni pólitísks og efnahagslegs valds heimsbyggðarinnar er samþjappað í metropolis, heimsborgum, heimsborgir, samsafn minnihlutahópa, nýríkra fátæklinga, fjárfesta, kynskiptinga, eins og barnið sagði.
Fylgihnettir, hinar dreifðu byggðir sjá metropolis fyrir nauðsynjavöru, en neyta auk þess að hluta unninar vöru metropolis. Fylgihnettirnir, taglhnýtingar leggja því umtalsvert að mörkum til efnahagslífs tvíeikisins. En efnahagsleg og pólitísk völd þeirra, þau eru óveruleg.
Fólk á jaðri samfélaga er oftar markað vanlíðan, andlega og tilfinningalega, tvítyngdir standa oftar en ekki betur að vígi, á líka við norður-amerískra Indíána; en hinir, sem týna niður móðurmáli sínu og ganga galdri og fári metrópólis á hönd, valsa um í óeirð sinni e.t.v. á afþreyingarmiðlum, með klink í vasa, mennta sig flestir til þess eins að selja sig dýrar, lænur, linjur hjáguða, púkar á fjósbita; F. Scott Firzgerald, Jóhann Sigurónsson, hvor um sig í hjásetunni, eyrnamerktir Útsæ Einars Ben; o g Bjartsýnisljóðum Sigfúsar Daðasonar.
Er hart að játa að hér sé allt,
sem hugðistu dylja, á blóði nært.

Nýljóð eða Spjótalög á spegli?
Þorsteins frá Hamri.

Bíræfni

   Tíðarandi, skæddur ljóri,
eyddra fóstra; hæstu sala,
himinsjóla lægstu kennda.

Sónarróp, fárbeita, í þögn bíræfinna.

Hvað líður baráttu kynjanna, launajafnrétti, jöfnun atkvæðisréttar heimsþorpsins, metropolis, þegar spurst hefur, að kvenréttindahreyfingin, eins og hún leggur sig, hafi nýlega flutt sig í heilu lagi inn á fjalagólf Samtakanna 78 með g-blett sinn í bróderaðri skjóðu. Aukaafurð, blessuð litlu vöggustofukrílin, hreppi jafnharðan og þau fá náðarsamlegast litið dagsins ljós, sess í biðröð ótilkeyrðra og því betri lífsgæða en hálfkátlegra samt, á framfæri og ábirgð hins, hins opinbera. Og í nafni friðarins. Á meðan fýkur í auðninni.
Læður, högnar, hani, hæna, hundar, tíkur, gimbill, gimbrar, folar, kvígur; naut og hryssur, ráðsett í Kama Sútru, dreissug á markaði.

Við rá og reiða hagsýnnar húsmóður

  Við rá og reiða hagsýnnar húsmóður laumast tilberi þinn, kæra vina - hálfsollinn, handan við horn, í endalausum geimi - og grillir bráð sína á brekkum dýrahringsins; erindið, ofar öðru misáreiðanlegu: hljómur, án orða, slaki, hnepptur hörðum böndum, skaðræðisöskur, holdi klædd ásýnd heims, álfavakir, álfatraðir, miðaftans, í rammskyggðu fjöruborði: hermaður, hóra, þræll, í tveggja heima sýn Asíu, Evrópu, Afríku, Ameríku, á Suðurskautslandinu, í Ástralíu.-
Betra er að vera barinn þræll, og það í Ódáðahrauni, en stríðalinn þjónn; bitinn ostur, vélstrokkaður, lyktsterkur, upp étinn í sturlunarmóðu fnæsandi graðneytis, hamhleypu til mannúðar-auka-vika, í rétt-eða-vitlaust-skipulögðu samfélagi. Apakynstofn í Kongó hafður til fyrirmyndar, innan kirkju sem utan; utan aldursmarka, losað um alla óþarfa spennu, alsæl, skapandi, mát - möguleikar, gróði, græðlingar, birgðir, stundir aflögu, kapút, höfuð, höfuðstóll.
Barnskrói á mótunaraldri, og hvaða foreldris sem er, lætur vart að sér hæða, lætur hvorki gabba sig né narra, snýst til varnar, sókn er besta vörnin, sækir sér stuðning hvar sem hann er að hafa, þó fáir eða engir málsmetandi forsvari erindið út í iðukastið undir alsjáandi orms í auga glákuapa, Skinnstakksins, sem geymir fúkkalyfjanna, skammtsins, sem spreðað er tvist og bast, andlausum sparðatýningi kastað á dreif, sem ýfir og æsir smá gárur m.a. í skjólu útikamars á torgi, í hjálendu skapandi menningarleysu, neytenda trylltra, tældra, trompaðra, lens.
Tekst að leika á alla blessuðu litlu perrana, börnin, ginna þau og villa, svo að einasta heill þeirra og tromp áskotnist þeim í bakhöndina, þegar fram í sækir, sú lukkan stærst og aleinasta blessun, þér heillum horfnir heims um ból? Glampar á nótur sálumessu í dúr og moll í vessum skepnunnar? Og fremst á einni kló. Sá sem þannig er skapaður af náttúrunnar hendi, en það er tilberinn okkar ekki, telst vart sakhæfur. Fremur puntlegri. Vegni þeim vel sem við þurfa að búa! Tilreiddir, filsneiddir.

Ofur-hetjuímynd tækni og vísinda

Markhópar, jafnt háir sem lágir, allir með toppgræjur, stungnir svefnþorni korrandi í breiðum torfum, rorrandi kynbombur, villibráð á torfundinni slóð. Svardagar þuldir, uhum-ræður mest sparðatíningur frísandi míkrafóndúllara; í baksal Artemisar, Aresar, Afródítu, Hefestosar áletrun: Hið fagra er satt: endanlegur sannleikur rafmagnað frygðragól. Norma Jean og Eyvindur, Halla og Joe DiMaggio. Hið fagra er satt- Bók Kristjáns Árnasonar frá 2004 þar sem finna má m.a. lýsingu á meistaratökum Sveinbjörns Egilssonar á kvæðum Hómers. Sést grilla í gára og sveipi á skildi Akkelesar borgrbrjóts gegnum loga diggitalsins.
Upphefst kveðandi:
Líneik veit ég lángt af öðrum bera,
létta hryssu í flokki staðra mera,
fagureyg með fimar tær
frísar hún hátt og bítur og slær.
Ó blessuð mær.
Kristilega kærleiksblómin spretta
kringum hitt og þetta.
(Nóbel-skáldið)

Líneikin

Líneik og Salka Valka fjórða áratugar aldarinnar leið skjóta upp kolli í Fagrar heyrði ég raddirnar, þjóðkvæði og stef, Einars Ólafs Sveinssonar, 1974. Þorsteinar úr Bænum aftur í ljóðakveri HKL; hinn eini sanni - granni Málfríðar Einarsdóttur í Borgarfirði.

1.
Ef sumir vissu um suma/ það sem sumir gera við suma,/ þegar sumir eru frá,/ þá væru ekki sumir við suma/ eins og sumir eru við suma,/ þegar sumir eru hjá.

2.
Leiðist mér að liggja hér í ljótum helli;
betra er heima á Helgafelli
að hafa þar dans og glímuskelli.

Eignað draugi í Draugahelli undir Jökli öðruhvorumegin við aldamótin1600

3.
Ósabakki í Meðallandi (farinn af fyrir 1500)

Árni minn á Ósabakka er ekki frómur;
sannur er það seggja rómur,
síðan hann át úr hrútnum blómur.

4.
Lundur í Fljótshverfi (farinn af um 1400)

Lundakirkja er besta bú
berst í vatnaróti.
Hvar er sóknin hennar nú?
Hulin aur og grjóti.

5.
Ljós var loginn sá,
hinn væni
þar lundurinn brann hinn græni.

Fellur dögg á fagra eik í lundi.

6.
Ein væn,
lifrauð, laufgræn
reyniviðarhrísla stendur í miðjum Vaglaskógi.

7.
Múkahólar hjá Helgafelli.

Maðurinn á Múkahólum
mælti svo við prestinn sinn:
Guð gefi þér góðan daginn, karlinn minn!

8
Gömul rímnavísa:

Við eldinn sátu töfratröll
tekin voru að sjóða,
meinguð átu merarföll,
með ólátum höfðu sköll.

9.
Stef.

Allir kallar eru hér á gangi;
hlupu þeir upp á heiði,
búnir voru sem kettir.

10.
Rödd á glugga.

Liggur þú hér Ingjaldur einn í læstum skála.
Nú er sá kominn, sem geldur köppum kóngsins harðan mála.

11.
Skipin liggja hér við sand
þar er á fjöldi karla.
Dagur fagur prýðir veröld alla.

12.
Ungan leit ég hofmann
í fögrum lundi.
Skal ég í hljóði dilla þeim ég unni.

13.
Hýr mundi ég hlaðsól heitt unna þér,
ef þú vildir í dúninum dilla mér.

14.
Svo er hún fögur sem sól í heiði renni;
augun voru sem baldinbrá,
bar þar ekki skuggann á,
og er sá sæll, sem sofna náir hjá henni.

15.
Upp er komin tillitá og takt´á;
sjóvetlingur situr hjá og segir frá.
Ráðabrugg álfa.

16.
Hirði ég aldrei hver mig kallar vóndann:
heldur kyssi ég húsfreyjuna en bóndann.

17.
Það er nokkuð meingað mál
og múkavilla,
ég má ekki jómfrúnum dilla.

18.
Rýkur á Krossi, rýkur á Á,
rýkur í Frakkanesi,
Reynikeldu rýkur á,
rýkur á Melum og Ballará.
Bæir á Skarðsströnd.
19.
Grímsnes hið góða
og Gull-Hrepparnir.
Sultartungur
og svarti Flói.

20.
Þriðjudag í föstuinngang,
það er mér í minni,
þá á hver að falla í fang
þjónustunni sinni.

21.
Víðar er guð en í Görðum,
hann er líka í Grindaskörðum.

22.
Fram í runnin, meðan ég má,
mínum held ég plógi.
Ekki eru brunnin kolin smá
á Lundúna-skógi.

23.
Hóf er á öllu
nema hvílukossum einum.

24.
Þegar spóinn vellir graut,
þá eru´úti vorhörkur og vetrarþraut.

25.
Hjartað mitt er hlaðið kurt,
hvergi náir skeika;
með fótinn annan fór ég á burt,
fáir munu eftir leika.

26.
Eru í hrauni Ögmundar
ótalmargir þröskuldar,
gjótur bæði og grjótgarðar
glamra þar við skeifurnar.
Ögmundarhraun, Selatangar, Krísuvík.

27.
Gakktu í ána góðurinn minn,
það gerir biskups hesturinn.
28.
Psallarasöngurinn og hindarhljóð,
mörgum þykir meyjunum
mannsins kvæði góð,
psallarasöngurinn og hindarhljóð.

29.
Herrann skapaði loft og láð,
lýði og blómstrið fríða.
Sá var hagur, sem það kunni smíða.

30.
Gott er þeim sem glatt hafa sinni,
guð sé með oss öllum hér inni.

31.
Gullbúinn gimbill í grænkunni lá,
hleypur hann um hlíðarnar og hefur horn upp´á.
Faðir þinn er flekkóttur og móðir þín er grá.
Þegiðu fífilkollur, hver sem þig á.

32.
Hljóðgóðar hindur,
við hönd höfum fest,
þú kyssir þýðast
og kveður best.

33.
Ég skal gefa þér gull í skel,
ég skal gefa þér silki í stél.

34. Grímseyjarkarlinn.

Karlinn undir klöppunum,
klórar hann sér með löppunum,
baular hann undir bökkunum
og ber sig eftir krökkunum
á kvöldin.

35.
Tittlingur í mýri
tínir hann berin rauð,
kemur hann heim á kvöldin
og klagar sína nauð.

36.
Dúfan í Danmörk
hún er hlaðin baugum;
gull er hennar nefi á
allt upp undir augum.

37.
Tittlingur í mýri
tínir hann berin blá,
kemur hann heim á kvöldin
og kúrir mér hjá.

38.
Þei, þei og haf ei hátt
hér dunar undir,
er stigið ekki smátt
um fold og grundir.

39.
Gymbill mælti
og grét við stekkinn:
“Nú er hún móðir mín
mjólkuð heima,
því ber ég svangan
um sumar langan
munn minn og maga
í mosaþúfu.”
Gymbill eftir götu rann,
hvergi sína móður fann,
þá jarmaði hann.

40.
Lambið hún litla Móra,
lengi á hún að tóra,
þar til hún fæðir fjóra
fitjadilka stóra.

41.
Dagur líður, dimma fer,
dregst að nóttin svala;
myrkrið gerir mér og þér
marga byltu fala.

42.
Við skulum ekki hafa hátt,
hér er margt að ugga;
í allt kvöld hef ég andardrátt
úti heyrt á glugga.

43.
Silfukerin sökkva í sjó,
en soðbollarnir fljóta.

44.
Álfkona kveður við kú sína, sem komin er í eigu manna.
Lýr, lýr, vappar,
votir eru tappar,
illa gerði konan til ljúfrar Lappar.

45.
Kisa fór á lyngmó,
rjúpurnar elti,
setti hún upp sinn daggarhatt
og dynfjaðrabelti.

Hún var í rauðum skarlatsstakki
á berjamó,
með tinbelti föður síns
og tvenna skó.

46.
Krummi situr á kirkjuburst,
kallar hátt með sinni raust.
Vetur, sumar, vor og haust
vappar hann út um berjamó
með tinbelti föður síns
og tvenna nýja skó.

47.
Gangið þið heilar í hagann,
gerið engum bagann;
guð gefi ykkur gras í maga,
mjólk í spena, fisk í júgur, hold á bein.
Sankti María, sestu á stein.
Guð greiði götu mína,
geng ég svo heim.

48.
Guð láti sólina skína
yfir fagra fjallinu því.
sem hún Máría mjólkaði kúna sína.

49.
Gamli klárinn. Gráni.
Heimsálfurnar sjö hann sá,
hinar fjórar aldrei fann.
Fallegur er hann framan-á,
og fyrir aftan líkamann.

50.
Einu sinni voru karl og kerling í koti sínu,
þau áttu sér kálf,
og nú er sagan hálf;
hann hljóp út um víðan völl,
og nú er sagan öll.

51.
Sofðu bliða barnkind mín,
byrgðu aftur augun þín,
friðarins guð þér frelsi bjó,
fyrir það sofðu í góðri ró.
Geymi þín drottinn dýrðarhæstur
og dillidó.

52.
Týnd jól norðan fjalla.
“Ólafur Muður! ætlarðu suður. Vel mun þer veita með kapalinn feita. Langt finnst mér langdegi, ljóst finnst mér skammdegi. Ræð ég þér, rangkjaftur: ríð þú heim í sveit aftur. Gyrtu þig betur, ef þú ætlar að róa í Stafnesi í vetur.” “Sit þú heil hin háva, hallveig á Bláfelli!” “Fáir kvöddu mig svo forðum, og farðu vel ljúfur hinn ljúfi. Líttu í austur, ljósum er riðið.”
Samtal þeirra Ólafs og Hallveigar, skessu í Bláfelli, leysti hana úr álögum. Heil á húfi reyndist skessa álfkona. Jólin komu í leitirnar norðan heiða.

53.
Ég ætla bara, bara, bara, bara að fara milli bara, eða bara, bara, bara fara í geim, eða bara, bara, bara fara heim. (Haukur Morthens).

Mökkurkálfi inntur svars

Íslensk orðabók handa skólum og almenningi. Útgáfa Menningarsjóðs.
Skýringar styttar:
villingur, -s, -ar k. 1. óhemja, hömlulaus maður (einkum barn eða unglingur). 2. villimaður (viðauki: ekki villumaður) 3. mjög stygg sauðkind; ótaminn hestur; graðhestur.
villini-stígur k. villigata, villini stóð h. villt stóð.
Ergo: kynvilla, nær því sem segja á, og það veit meira að segja Guðbergur!

hugmynd kv. 1. það sem menn gera sér í hugarlund, hugsmíð: hugmynd en ekki veruleiki. 2. ætlun, meining hugmynd mín er sú; ég hef enga hugmynd um það, ég veit ekkert um það. 3. það sem e-m kemur í hug: góð hugmynd,; túlka h-ir sínar, h-snauður, sem dettur fátt í hug, skortir ímyndunarafl. 4. skynmynd, geymd í minni manns.

í-mynd kv. 1.eftirmynd: hann er lifandi í-mynd föður síns. 2. tákn, líki. 3. fulltrúi.

skap 1. gerð og samþætting tilfinningalífs einhvers, vitsmuna og vilja; geð, lund, skapferli. 2. hugur, hugarfar.

skapgerðarbrestur; veila, (allt að því geðveila)

hrekkur k. smjaður, fagurgali, hræsnisfullt lof, fleðulegt tal, skjall.

Shadow-boxing Counter Culture.

Dylan:
They say “Eat drink and be merry take the bull by the horns” I keep seeing visions of you, a lily among thorns Everything, looks a little far away to me. It is gettin´harder and harder to recognize the trap Too much information about nothin´ Too much educated rap Its just like you told me, just like you said it would be The moon is going up like wildfire I feel the breath og a storm There is something I got to do tonight You go inside and stay worm. Someone´s got a hold of my heart....You, you, you, got a hold of my hart.

Gotraufar og steyttir hnefar, fúllífi, ólifnaður, lausung, saurlifnaður. Menningarleysi má með ofstæki og þrákelkni meta jafngilt hvaða menningarefni öðru sem er, þó af ólíkum toga sé! Helgast af jafnréttis-og mannréttindakröfum, sem ekki er látið svo lítið með nýuppfundið. Ekki hvað síst ef á þykir halla hégómaskapinn! Hundspott, úrhrök, hrakmenni eru engin lömb að leika við. Telst vart tómt grín að lenda í hundkjafti og heita hundspott fyrir útreiðina. Á afkiminn að snúast um miðjuna eða miðjan um afkimann?

Hjá lygnri móðu

Hjá lygnri móðu í geislaglóð
við græna kofann,
hann sá hvar hún stóð hið fríða fljóð
fráhneppt að ofan.
Mitt er þitt og hjá mér áttu heima,
víst skaltu öllum veraldarsorgum gleyma.

Á hann leit hún æskuteitu
auga forðum,
það var kvöld í sveit og hún kvaddi hann veit ég
kærleiksorðum.
Mitt er þitt o.sfrv.

Innst í hjarta augað bjarta
og orðið góða
hann geymir sem skart uns grafarhúm svart
mun gestum bjóða.
Mitt er þitt og hjá mér áttu heima,
víst skaltu öllum veraldarsorgum gleyma.

H.K.L.

Fljótsdrög í mynd leitarmanns

Fljótsdrög í mynd leitarmanns

Réttarvatn

Efst á Arnarvatnshæðum
oft hef ég fáki beitt.
Þar er allt þakið vötnum,
þar er Réttarvatn eitt.

Og undir Norðurásnum
er ofurlítil tó,
og lækur líður þar niður
um lágan Hvannamó.

Á engum stað ég uni
eins vel og þessum mér.
Ískaldur Eiríksjökull
veit allt, sem talað er hér.
Jónas
„Norðlingafljót er ein af upptakakvíslum Hvítár í Borgarfirði, og sú þeirra, sem hefur lengstan aðdraganda. Norðlingafljót kemur upp í Fljótsdrögum við norðvestanverðan Langjökul, og dregur til sín vatn af sunnanverðri Arnarvatnsheiði, og undan Hallmundarhrauni. Fellur það í Hvítá skammt fyrir neðan efstu byggð í Mýrasýslu, skammt undan Tungusporði, gegnt Húsafelli. Rennur það með norðujaðri Hallmundarhrauns og síðan um Gráhraun. Vatn þess ódrýgist er það fellur um gropin hraunin. Vatnið kemur aftur fram í dagsljósið í fossandi lindum, til dæmis í Hraunfossum hjá Barnafossi.”
Landið þitt Ísland Steindór frá Hlöðum

“Talið var fyrr á árum, að heimalönd Grímstungu og Kalmannstungu næðu saman, þótt enginn vissi glöggt hvar landamerkin lægju, og vita varla enn.”
“Sunnanvert við Grímstunguheiði hækkar landið að mun og er þar víðáttumikil, gróðurlítil og hrjóstrug öræfi 600-850 metra hæð yfir sjó. Þetta svæði kallast einu nafni Stórisandur (Yfir kaldan eyðisand... Fjallaskáldið á leið í skóla: JB) og nær allt suður til Langjökuls og Fljótsdraga. Lækir og kvíslar falla víða til norðurs af Sandi og eru mestu vatnsföllin Vatnsdalsá og Álftaskálará og koma saman fremst í Vatnsdal.”
“Suðvestan Bláfells heitir hæðarás Langijörvi... Þaðan suður af taka Fljótsdrög við, víðáttumikið flatlendi í 500 metra hæð, og nær til Langjökuls og Hallmundarhrauns að austan og sunnan.”
“Úr Fljótsdrögum fellur Norðlingafljót til Borgarfjarðar. Þarna er náttúrufegurð mikil. Langjökull og Eiríksjökull mynda bogaumgjörð um Drögin frá austri til suðvesturs með dökkar hraunborgir innst í boganum. Fjöldi álfta hefst þarna við á sumrum, en einnig lómar og himbrimar.”
“Sól er farið að halla til norðurs, jöklarnir blasa við skínandi bjartir með dökkum stöllum og klettabríkum í hlíðunum upp úr freranum. Skriðjökulsfossar Eiríksjökuls geifla granir og skella köldum kossum á úfið og grett Hallmundarhraun. Kvíslar og dökkir sandar efstu Fljótdraga skiptast á, og til vesturs virðist víðátta grænna heiðanna endalaus. Þetta eru sumardraumarnir hans Ásgríms.”
“Hestarnir gerast nú sporléttari. Þeir eiga líka sitt óskaland sunnan við Sand og finna, að þeir nálgast það. Sulturinn er farinn að segja til sín eftir hagleysið á Sandi. Þeir vita um sinn glólund með gras og svalalind í Fljótsdragtanga.

Ágúst frá Hofi, Örn og Örlygur 1970

Eyrarrósin á sér stað í urð og grjóti;
sveigir höfuð suður í móti
svo hún birtu dagsins njóti.

Njörður P. Njarðvík

Kompa

   Ímynd, hindurvitni, fordómar, hluttekning, fagmennska, hlutleysi, formúlur, absolut, endanlegt innan eigin upphafs.
Í mynd
Árni Hjartarson; Þórhallur Vilmundarson, Páll Bergþórsson, Þorvaldur holbarki, Smiðskellssynir, og snarpheitur Surtshellir. Hallmundarkviða, Grettla, Bergbúaþáttur, Hellismannasögur, Ólafur Briem og Þorsteinn frá Hamri, Ágúst frá Hofi.
Lýsti sól stjörnustól; eldgos á 10. öld í Langjökli, á landnámsöld, í Eldgjá á afrétti Skaftfellinga og á Suðurnesjum (Hvenær brann sá eldur o.s.frv.) geislamælingar, öskugreining. Sérlega hugkvæm og stórskemmtileg úttekt Árna Hjartarsonar jarðfræðings: efni á dagskrárlager RÚV.

Er ímynd hindurvitni, hluttekning fordómar, hlutleysi fagmennska formúlur absólút, endanlegt innan eigin upphafs? Er tími löngu til kominn, eins og löngum er viðkvæði,
að sjálfur endaþarmurinn fái uppreisn æru (endanleg getnaðarvörn); alger aftenging kynlífs og getnaðar; og yfirhönd karlkynsins í móðurhlutverki, perverssjón bræðralagsins, femínisminn og girndaraugað, áhugi öldunga af báðum kynjum á umskorinni móðir jörð; Fata Morgana í eyðimörkinni, réttur dýra og virðing fyrir þeim, réttur og virðing fyrir gróðri jarðar og mold, ómenguðum saur, jafnt tillit tekið til mengaðs úrgangs og perversjóna, en tíminn vinnur sitt verk á tísku og tíðaranda, formúlur eiga undir högg að sækja stefni þær öllu kviku í afmánun, hverfuleikans órar, tíska, uppvöxtur lífs og hnignun, lífið sjálft hlúir að sér sjálfu, aulabrandari og þjáning í forhertum gleðskap ef leitað er lúsa meðan geipað er og gasprað um yfirtökutilboð (outdate- outdating) þess, sem er nýjasta nýtt í tómleikans sölum, doða munaðarlausra státinna hugmynda í kallsambandi við hafið dökka og hamravegginn klúra, haukfrána bráð í haukfránni borg allra borga. Ráðlagður dagskammtur: sætabrauð á morgnana og serius á kvökdin.
Hugmynd: hugurinn gerir sér mynd af sjálfum sér og öðru. Hugmynd má koma í verk og í verð, inn í heiminn, jafnvel rúlla yfir hann til að fullnægja kröfunni um fullnægju ofar öðru. Allt jafn gilt vísar leið. Gott og illt? Sigur tryggir einn niðurstöðu, lýðræði kosturinn, upp með hendur og allavegana. Aðrar kvaðir engar. Engar tilslakanir að heldur að klaga yfir. Verði öllum að góðu. Og gjörið svo vel. Sjáumst í seinna stríði börnin góð!

Fagrar heyrði ég raddirnar: Horfumst við í augu...

   Horfumst við í augu, sem grámyglur tvær:
Sá skal vera músin, sem mælir,
kötturinn, sem sig skælir,
fíflið, sem fyrr hlær,
folaldið, sem fyrr lítur undan,
og skrímslið, sem skína lætur í tennurnar.

Bæir á Skarðsströnd vestur:

Rýkur á Krossi, rýkur á Á
rýkur í Frakkanesi.
Reynikeldu rýkur á,
rýkur á melum og Ballará.

Liggur þú þar Ingjaldur einn í læstum skála.
Nú er sá kominn, sem geldur köppum kóngsins harðan mála.

Draugur í Draugahelli undir Jökli, útróðrarkarl frá 16. öld. Sjá Þórð Halldórsson frá Dagverðará. Skráning: Loftur Guðmundsson.

Leiðist mér að liggja hér í ljótum helli;
betra er heima á Helgafelli
að hafa þar dans og glímuskelli.

Ein væn
lifrauð
laufgræn
reyniviðarhrísla
stendur í miðjum Vaglaskógi.

Þjóðkvæði og stef. E,Ó.S. 1974
 

Danse Macabre

  Kynslóðin næst á undan ungmannafélagskynslóðinni þekkti mæta vel í eigin röðum embættislega sinnað fólk af konungsnáð, bæði samgróið hlutskipti sínu og með ríka sómakennd. Það gildir að sagnir herma a.m.k. um tengdafjölskyldu Páls Ólafssonar skálds, Eyjólfsstaðafólkið á Völlum. Vinnufólk, verkafólk, öreigakynslóð kvenna og karla, þá kreppukynslóð sigldu í kjölfarið, hernámskynslóð, bítlakynslóð, p- pilla, frjálsar fóstureyðingar. Á liggjandanum þögn.
Sakir ónógrar svölunar ytri veruleika, rótlauss menntunarleysis, magnaðist upp græðgi ímyndunaraflsins (Þórbergur, E.Ó.S.) á snarsnúningi um sjálfa sig; miðja í jaðri óbundin af brýnum viðfangsefnum ytri heims og veruleika. Hverskyns tilburðir í doða, tómi og tilheyrandi tilfinningauppnámi síðustu og verstu, órar, hugmyndir, atvik, atburðir, þykir skipta nokkru máli, skapi nýja og nýja dulu að dansa í Danse Macabre. Yfir trónir markaðsfræði, massa media, lýðræði sans misére, opið í báða enda ungum stúlkum og drengjum til nokkurs angurs. 360 milljón ára saga hryggdýra á þurru landi. Grindhvalur í fréttum, hinir lukkulegustu á balli þessa stundina, 28/7, í Innri Njarðvík.